高山流水·次夫子清风阁落成韵

高山流水·次夫子清风阁落成韵原文：

晓雨射船珠泻盘，平明水上舞英残。斗鸡跖恶轻泥湿，调马蹄翻软土乾。深屋燕巢将欲补，密房蚕蚁尚忧寒。为言楚客甘蔬蔌，白芷香牙长嫩珊。
本以高难饱，徒劳恨费声。五更疏欲断，一树碧无情。薄宦梗犹泛，故园芜已平。烦君最相警，我亦举家清。
堂堂邑城东，辟地迁乡学。流水环西偏，好山绕南郭。青衿来游歌，济济见头角。所求在诗书，所习惟礼乐。许侯善作兴，士类忻有托。咏歌付菁莪，践履由矩彟。儒宫旧湫隘，脩饰重开拓。堂前势峥嵘，堂后地宽绰。便思藏古书，倏尔创高阁。造化为主张，鬼神助咨度。众材纷积聚，群匠事砻斲。名区轶飞尘，危构撑碧落。檐楹绚青紫，壁槛明丹垩。风棂接朱户，月牖连翠箔。千金购图籍，万卷充栋桷。六经最严整，百氏纷交错。标题别牙签，启闭时锁钥。奎光映虹霓，文字丽金艧。芸香剩熏渍，缣素互联络。能吞石渠富，足助张华博。胡何经世变，兵燹肆炎恶。荡然成灰尘，况又遭攘掠。阁非灵光存，书似秦坑虐。玉毁惊椟亡，珠逃为川涸。谁能复兴脩，政剧吏孱弱。风流校书郎，夙抱经世略。忻然兴义举，不吝发私橐。规模出胸次，功效归咄诺。勤劳仅逾时，轮奂忽如昨。众难君独易，远迩为惊愕。文溪前有记，梅外能继作。岂徒誇目前，实以视绵邈。迩来复中否，繁盛沦寂寞。名馀铁炉步，事叹令威鹤。尘埃冷蠹鱼，风雨留蜗壳。基荒草色新，碑古苔痕剥。巍巍弦诵区，依旧等硗埆。悠悠乾坤内，斯道还自若。世人急功利，亦或重名爵。宁知一编中，至味堪咀嚼。尝闻上古时，浑沌凝太朴。后来书契兴，文籍渐昭焯。图书最幽赜，坟典终灏噩。斯时岂无书，未易窥浑璞。天生鲁仲尼，元气属斟酌。道传鲁氏唯，才竭颜生卓。六经集大成，中或劳笔削。一从垂宪来，千古传木铎。经秦已煨烬，出汉还穿凿。遗编在天下，谁为订纯驳。隋唐迄五代，光焰存一爝。莫能探渊微，徒尔读糟粕。五星聚奎躔，二水溯濂洛。真儒相继出，绪统悬掌握。片言万里具，一发千钧著。文风资阐扬，圣道赖宣廓。时人好藏书，彼此如有约。建阳与吴郡，两记争融爚。吾邦故文献，此举殊卓荦。声华动乡国，名教等山岳。我生已后时，偶被诗书缚。未能万卷破，徒事一鞭着。结网因羡鱼，不耕敢求穫。植根思深培，举步虑前却。词章乃馀事，富贵非可乐。书中有至宝，岂但殊圭珏。常亲一灯青，不管双鬓皬。匪图身有馀，亦使心无怍。泮中昔游观，陈迹嗟落莫。池芹尚清香，坛杏转盘礴。丝竹遗声音，鸢鱼自飞跃。废兴自相寻，气运有回薄。眷兹风化本，可忍成萧索。凭谁绍前功，且以开后觉。我愿记其成，新碑为磨琢。
曾游海上望蓬莱，结友惟寻世外才。宏景已闻勾曲去，图南重见华阴来。大鹏奋翼轻千里，独鹤凌风遍九垓。我亦吹笙云汉侣，误撄尘网转堪哀。
相对两衰翁。身似枯蓬。分飞吹聚谢天风。零落交游无一个，五十年中。生客语藏锋。不答阳聋。心期难话与儿童。其结庵招猿鹤侣，烟锁云封。
解衣振林霏，欹枕听檐溜。饥肠欲雷鸣，病耳忽牛斗。自嗟兵火余，十载困难右。崎岖穷水石，邂逅遍岩窦。山游杂麋鹿，野处狎猿狖。那知膏粱肥。但觉蔬笋瘦。宝林吾北邻，晨光夕钟鼓奏。疏篁玉森列，樛木弓半彀。来为圣人祝，歌呗发清昼。归余雨脚稀，溪流静如漱。

高山流水·次夫子清风阁落成韵拼音解读：

xiǎo yǔ shè chuán zhū xiè pán ，píng míng shuǐ shàng wǔ yīng cán 。dòu jī zhí è qīng ní shī ，diào mǎ tí fān ruǎn tǔ qián 。shēn wū yàn cháo jiāng yù bǔ ，mì fáng cán yǐ shàng yōu hán 。wéi yán chǔ kè gān shū sù ，bái zhǐ xiāng yá zhǎng nèn shān 。
běn yǐ gāo nán bǎo ，tú láo hèn fèi shēng 。wǔ gèng shū yù duàn ，yī shù bì wú qíng 。báo huàn gěng yóu fàn ，gù yuán wú yǐ píng 。fán jun1 zuì xiàng jǐng ，wǒ yì jǔ jiā qīng 。
táng táng yì chéng dōng ，pì dì qiān xiāng xué 。liú shuǐ huán xī piān ，hǎo shān rào nán guō 。qīng jīn lái yóu gē ，jì jì jiàn tóu jiǎo 。suǒ qiú zài shī shū ，suǒ xí wéi lǐ lè 。xǔ hóu shàn zuò xìng ，shì lèi xīn yǒu tuō 。yǒng gē fù jīng é ，jiàn lǚ yóu jǔ yuē 。rú gōng jiù qiū ài ，yǒu shì zhòng kāi tuò 。táng qián shì zhēng róng ，táng hòu dì kuān chāo 。biàn sī cáng gǔ shū ，shū ěr chuàng gāo gé 。zào huà wéi zhǔ zhāng ，guǐ shén zhù zī dù 。zhòng cái fēn jī jù ，qún jiàng shì lóng zhuó 。míng qū yì fēi chén ，wēi gòu chēng bì luò 。yán yíng xuàn qīng zǐ ，bì kǎn míng dān è 。fēng líng jiē zhū hù ，yuè yǒu lián cuì bó 。qiān jīn gòu tú jí ，wàn juàn chōng dòng jué 。liù jīng zuì yán zhěng ，bǎi shì fēn jiāo cuò 。biāo tí bié yá qiān ，qǐ bì shí suǒ yào 。kuí guāng yìng hóng ní ，wén zì lì jīn wò 。yún xiāng shèng xūn zì ，jiān sù hù lián luò 。néng tūn shí qú fù ，zú zhù zhāng huá bó 。hú hé jīng shì biàn ，bīng xiǎn sì yán è 。dàng rán chéng huī chén ，kuàng yòu zāo rǎng luě 。gé fēi líng guāng cún ，shū sì qín kēng nuè 。yù huǐ jīng dú wáng ，zhū táo wéi chuān hé 。shuí néng fù xìng yǒu ，zhèng jù lì chán ruò 。fēng liú xiào shū láng ，sù bào jīng shì luè 。xīn rán xìng yì jǔ ，bú lìn fā sī tuó 。guī mó chū xiōng cì ，gōng xiào guī duō nuò 。qín láo jǐn yú shí ，lún huàn hū rú zuó 。zhòng nán jun1 dú yì ，yuǎn ěr wéi jīng è 。wén xī qián yǒu jì ，méi wài néng jì zuò 。qǐ tú kuā mù qián ，shí yǐ shì mián miǎo 。ěr lái fù zhōng fǒu ，fán shèng lún jì mò 。míng yú tiě lú bù ，shì tàn lìng wēi hè 。chén āi lěng dù yú ，fēng yǔ liú wō ké 。jī huāng cǎo sè xīn ，bēi gǔ tái hén bāo 。wēi wēi xián sòng qū ，yī jiù děng qiāo què 。yōu yōu qián kūn nèi ，sī dào hái zì ruò 。shì rén jí gōng lì ，yì huò zhòng míng jué 。níng zhī yī biān zhōng ，zhì wèi kān jǔ jiáo 。cháng wén shàng gǔ shí ，hún dùn níng tài pǔ 。hòu lái shū qì xìng ，wén jí jiàn zhāo chāo 。tú shū zuì yōu zé ，fén diǎn zhōng hào è 。sī shí qǐ wú shū ，wèi yì kuī hún pú 。tiān shēng lǔ zhòng ní ，yuán qì shǔ zhēn zhuó 。dào chuán lǔ shì wéi ，cái jié yán shēng zhuó 。liù jīng jí dà chéng ，zhōng huò láo bǐ xuē 。yī cóng chuí xiàn lái ，qiān gǔ chuán mù duó 。jīng qín yǐ wēi jìn ，chū hàn hái chuān záo 。yí biān zài tiān xià ，shuí wéi dìng chún bó 。suí táng qì wǔ dài ，guāng yàn cún yī jué 。mò néng tàn yuān wēi ，tú ěr dú zāo pò 。wǔ xīng jù kuí chán ，èr shuǐ sù lián luò 。zhēn rú xiàng jì chū ，xù tǒng xuán zhǎng wò 。piàn yán wàn lǐ jù ，yī fā qiān jun1 zhe 。wén fēng zī chǎn yáng ，shèng dào lài xuān kuò 。shí rén hǎo cáng shū ，bǐ cǐ rú yǒu yuē 。jiàn yáng yǔ wú jun4 ，liǎng jì zhēng róng yuè 。wú bāng gù wén xiàn ，cǐ jǔ shū zhuó luò 。shēng huá dòng xiāng guó ，míng jiāo děng shān yuè 。wǒ shēng yǐ hòu shí ，ǒu bèi shī shū fù 。wèi néng wàn juàn pò ，tú shì yī biān zhe 。jié wǎng yīn xiàn yú ，bú gēng gǎn qiú hù 。zhí gēn sī shēn péi ，jǔ bù lǜ qián què 。cí zhāng nǎi yú shì ，fù guì fēi kě lè 。shū zhōng yǒu zhì bǎo ，qǐ dàn shū guī jué 。cháng qīn yī dēng qīng ，bú guǎn shuāng bìn hé 。fěi tú shēn yǒu yú ，yì shǐ xīn wú zuò 。pàn zhōng xī yóu guān ，chén jì jiē luò mò 。chí qín shàng qīng xiāng ，tán xìng zhuǎn pán bó 。sī zhú yí shēng yīn ，yuān yú zì fēi yuè 。fèi xìng zì xiàng xún ，qì yùn yǒu huí báo 。juàn zī fēng huà běn ，kě rěn chéng xiāo suǒ 。píng shuí shào qián gōng ，qiě yǐ kāi hòu jiào 。wǒ yuàn jì qí chéng ，xīn bēi wéi mó zhuó 。
céng yóu hǎi shàng wàng péng lái ，jié yǒu wéi xún shì wài cái 。hóng jǐng yǐ wén gōu qǔ qù ，tú nán zhòng jiàn huá yīn lái 。dà péng fèn yì qīng qiān lǐ ，dú hè líng fēng biàn jiǔ gāi 。wǒ yì chuī shēng yún hàn lǚ ，wù yīng chén wǎng zhuǎn kān āi 。
xiàng duì liǎng shuāi wēng 。shēn sì kū péng 。fèn fēi chuī jù xiè tiān fēng 。líng luò jiāo yóu wú yī gè ，wǔ shí nián zhōng 。shēng kè yǔ cáng fēng 。bú dá yáng lóng 。xīn qī nán huà yǔ ér tóng 。qí jié ān zhāo yuán hè lǚ ，yān suǒ yún fēng 。
jiě yī zhèn lín fēi ，yī zhěn tīng yán liū 。jī cháng yù léi míng ，bìng ěr hū niú dòu 。zì jiē bīng huǒ yú ，shí zǎi kùn nán yòu 。qí qū qióng shuǐ shí ，xiè hòu biàn yán dòu 。shān yóu zá mí lù ，yě chù xiá yuán yòu 。nà zhī gāo liáng féi 。dàn jiào shū sǔn shòu 。bǎo lín wú běi lín ，chén guāng xī zhōng gǔ zòu 。shū huáng yù sēn liè ，liáo mù gōng bàn gòu 。lái wéi shèng rén zhù ，gē bei fā qīng zhòu 。guī yú yǔ jiǎo xī ，xī liú jìng rú shù 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

高山流水·次夫子清风阁落成韵相关翻译

③啼鸟：鸟的啼叫声。
⑫秋霜：形容头发白如秋霜。
②素娥：指嫦娥。玉蟾：月亮的别称。

高山流水·次夫子清风阁落成韵相关赏析

上片重在赞扬赵晦之不以个人升沉得失萦怀的胸襟和品德。开头一句“贤哉令尹”，赞颂之情溢于言表。接着以“三仕已之无喜愠”来加以申述。这里运用了出自《论语·公冶长》篇中的典故，概括了赵晦之出仕与罢官两方面的经历，以及赵晦之的忘怀得失的主观态度。在官位观念极重的封建时代，赵晦之这种超脱的态度是十分难得的，所以苏轼以“贤哉令尹”相许。苏轼这样措辞，表达了苏轼对失官的友人的理解、敬重和宽慰。后两句转到说苏轼自己，很有点自愧不如、自惭形秽的意思。这是苏轼的谦虚，而苏轼对赵晦之的推重以及惜才的心理，也见于言外了。
天道不言，而品物亨、岁功成者，何谓也？四时之吏，五行之佐，宣其气矣。圣人不言而百姓亲、万邦宁者，何谓也？三公论道，六卿分职，张其教矣。是知君逸于上，臣劳于下，法乎天也。古之善相天下者，自咎、夔至房、魏，可数也，是不独有其德，亦皆务于勤耳，况夙兴夜寐，以事一人。卿大夫犹然，况宰相乎！朝廷自国初因旧制，设宰臣待漏院于丹凤门之右，示勤政也。至若北阙向曙，东方未明，相君启行，煌煌火城；相君至止，哕哕銮声。金门未辟，玉漏犹滴，彻盖下车，于焉以息。待漏之际，相君其有思乎？
古时候，齐国的国君齐宣王爱好音乐，尤其喜欢听吹竽，手下有不到300个善于吹竽的乐师。齐宣王喜欢热闹，爱摆排场，总想在人前显示做国君的威严，所以每次听吹竽的时候，总是叫这不到300个人在一起合奏给他听。

作者介绍

史弥忠 史弥忠，1161年－1244年，南宋政治人物。字良叔，是史渐的长子，宰相史嵩之的父亲，鄞县（今宁波）人。