锦瑟

锦瑟原文：

周诗记荼苦，茗饮出近世。初缘厌粱肉，假此雪昏滞。嗟我五亩园，桑麦苦蒙翳。不令寸地闲，更乞茶子蓺。饥寒未知免，已作太饱计。庶将通有无，农末不相戾。春来冻地裂，紫笋森已锐。牛羊烦呵叱，筐筥未敢睨。江南老道人，齿发日夜逝。他年雪堂品，空记桃花裔。
晚云攒，晚风寒。叶落霜飞篱菊残。不堪看。不堪看。侬瘦似花，倚栏谁个怜。哀蛩泣遍衰杨岸，哀鸿叫遍疏桐院。恨漫漫。恨漫漫。明月又圆，那人何日还。
倪氏锄经自有堂，还于花下结丹房。夕阳坛上非前事，春雨江南是故乡。况是仙人如董奉，何须女子识韩康。重来轩外绿阴合，煮酒银瓶得共尝。
柱史谈经地，终南古迹存。神仙能间出，道德岂虚言。河汉秋云冷，城池海气昏。羽翰如可致，细与问真源。
结方丘，祗国琛。樽既享，俎既歆。敛检玉，具鏖琛。懋百福，底自古。锡万寿，迄在今。
登楼望平野，阡陌纷参差。我稼日已长，我迹日与俱。旬岁歉饥馑，一饱夫奚求。灌园养疏拙，代耕非所希。展书暇且读，古人有良谋。孺子歌伐檀，渊明赋归来。二君炳前脩，翛然舒我忧。鹪鹩隐榆枋，蔚岑相为期。虽无鹏鹄翔，可以远网罗。
朝来风面太嶙峋。逢着怕他嗔。篆烟磨冷，束书挨破，无计放吾颦。故园兵火何时断，归梦碧山贫。病骨难低，酒肠新窄，羞见意中人。
百卉迎韶律，辛夷花最先。与春宜有旧，造物底无偏。棠棣先饶韡，山樱未敢燃。倚风遥可爱，犯雪不胜妍。影乱梅花地，香迷豆蔻天。红啼昨夜雨，紫妒晓来烟。上药能全命，灵滋合永年。帝家琼圃在，此物未应捐。
黄子人谈不容口，岂与常人计升斗。文章屈宋中阻艰，子欲一身追使还。离骚憭栗悲草木，幽音细出芒丝间。阳春绝句自云上，折杨何烦嗑然赏。横经高辩一室惊，乍似远人迷广城。隔河相和独许我，枯卉亦有条之荣。廖君不但西南美，谁见今人如是子。多髯府掾正可谑，蛮语参军宁素喜。君不见古来皆醉餔糟难，沐浴何须仍振弹。斲冰无处用兰拽，芙容木末安能攀。只无相报青玉案，自有平子愁关山。

锦瑟拼音解读：

zhōu shī jì tú kǔ ，míng yǐn chū jìn shì 。chū yuán yàn liáng ròu ，jiǎ cǐ xuě hūn zhì 。jiē wǒ wǔ mǔ yuán ，sāng mài kǔ méng yì 。bú lìng cùn dì xián ，gèng qǐ chá zǐ yì 。jī hán wèi zhī miǎn ，yǐ zuò tài bǎo jì 。shù jiāng tōng yǒu wú ，nóng mò bú xiàng lì 。chūn lái dòng dì liè ，zǐ sǔn sēn yǐ ruì 。niú yáng fán hē chì ，kuāng jǔ wèi gǎn nì 。jiāng nán lǎo dào rén ，chǐ fā rì yè shì 。tā nián xuě táng pǐn ，kōng jì táo huā yì 。
wǎn yún zǎn ，wǎn fēng hán 。yè luò shuāng fēi lí jú cán 。bú kān kàn 。bú kān kàn 。nóng shòu sì huā ，yǐ lán shuí gè lián 。āi qióng qì biàn shuāi yáng àn ，āi hóng jiào biàn shū tóng yuàn 。hèn màn màn 。hèn màn màn 。míng yuè yòu yuán ，nà rén hé rì hái 。
ní shì chú jīng zì yǒu táng ，hái yú huā xià jié dān fáng 。xī yáng tán shàng fēi qián shì ，chūn yǔ jiāng nán shì gù xiāng 。kuàng shì xiān rén rú dǒng fèng ，hé xū nǚ zǐ shí hán kāng 。zhòng lái xuān wài lǜ yīn hé ，zhǔ jiǔ yín píng dé gòng cháng 。
zhù shǐ tán jīng dì ，zhōng nán gǔ jì cún 。shén xiān néng jiān chū ，dào dé qǐ xū yán 。hé hàn qiū yún lěng ，chéng chí hǎi qì hūn 。yǔ hàn rú kě zhì ，xì yǔ wèn zhēn yuán 。
jié fāng qiū ，zhī guó chēn 。zūn jì xiǎng ，zǔ jì xīn 。liǎn jiǎn yù ，jù áo chēn 。mào bǎi fú ，dǐ zì gǔ 。xī wàn shòu ，qì zài jīn 。
dēng lóu wàng píng yě ，qiān mò fēn cān chà 。wǒ jià rì yǐ zhǎng ，wǒ jì rì yǔ jù 。xún suì qiàn jī jǐn ，yī bǎo fū xī qiú 。guàn yuán yǎng shū zhuō ，dài gēng fēi suǒ xī 。zhǎn shū xiá qiě dú ，gǔ rén yǒu liáng móu 。rú zǐ gē fá tán ，yuān míng fù guī lái 。èr jun1 bǐng qián yǒu ，xiāo rán shū wǒ yōu 。jiāo liáo yǐn yú fāng ，wèi cén xiàng wéi qī 。suī wú péng hú xiáng ，kě yǐ yuǎn wǎng luó 。
cháo lái fēng miàn tài lín xún 。féng zhe pà tā chēn 。zhuàn yān mó lěng ，shù shū āi pò ，wú jì fàng wú pín 。gù yuán bīng huǒ hé shí duàn ，guī mèng bì shān pín 。bìng gǔ nán dī ，jiǔ cháng xīn zhǎi ，xiū jiàn yì zhōng rén 。
bǎi huì yíng sháo lǜ ，xīn yí huā zuì xiān 。yǔ chūn yí yǒu jiù ，zào wù dǐ wú piān 。táng dì xiān ráo wěi ，shān yīng wèi gǎn rán 。yǐ fēng yáo kě ài ，fàn xuě bú shèng yán 。yǐng luàn méi huā dì ，xiāng mí dòu kòu tiān 。hóng tí zuó yè yǔ ，zǐ dù xiǎo lái yān 。shàng yào néng quán mìng ，líng zī hé yǒng nián 。dì jiā qióng pǔ zài ，cǐ wù wèi yīng juān 。
huáng zǐ rén tán bú róng kǒu ，qǐ yǔ cháng rén jì shēng dòu 。wén zhāng qū sòng zhōng zǔ jiān ，zǐ yù yī shēn zhuī shǐ hái 。lí sāo liáo lì bēi cǎo mù ，yōu yīn xì chū máng sī jiān 。yáng chūn jué jù zì yún shàng ，shé yáng hé fán kē rán shǎng 。héng jīng gāo biàn yī shì jīng ，zhà sì yuǎn rén mí guǎng chéng 。gé hé xiàng hé dú xǔ wǒ ，kū huì yì yǒu tiáo zhī róng 。liào jun1 bú dàn xī nán měi ，shuí jiàn jīn rén rú shì zǐ 。duō rán fǔ yuàn zhèng kě xuè ，mán yǔ cān jun1 níng sù xǐ 。jun1 bú jiàn gǔ lái jiē zuì bū zāo nán ，mù yù hé xū réng zhèn dàn 。zhuó bīng wú chù yòng lán zhuài ，fú róng mù mò ān néng pān 。zhī wú xiàng bào qīng yù àn ，zì yǒu píng zǐ chóu guān shān 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

锦瑟相关翻译

⑦平林：平原上的树林。李白《菩萨蛮》：“平林澳漠烟如织。”
①羁人：旅人。隅：角落。

锦瑟相关赏析

自送别，心难舍，一点相思几时绝？凭阑袖拂杨花雪。溪又斜，山又遮，人去也！

作者介绍

张氏 （?—904）唐末单州砀山人。朱温妻。温少聘之，生朱友贞，封魏国夫人。贤明有礼，温虽刚暴，亦畏之。时时暴怒杀戮，张常救护。或已出师，张以为不然，驰一介请旋，如期而至。早卒。末帝时追谥元贞皇后。